Raccolta di Poesie e Racconti......e ricordi di vita.
Rigorosamente in lingua Piemontese
Racconti ed aneddoti in lingua Piemontese
Denis Piantino
Siamo onorati di poter annoverare tra noi un nome prestigioso come quello di Denis Piantino
che da anni e' legato al Coro La Campagnola da profonda amicizia e fruttuosa collaborazione. Ci piace pensare ad un viaggiatore che, ad un certo punto della sua esistenza, ha incrociato un sentiero nuovo, la poesia come impegno e come ricerca (rigorosamente in lingua Piemontese), incontrando da subito notevole successo di critica e di pubblico.
BARAĜIA
Tèra dura,sabiosa, slavà
dla piòva,dla scori dël temp
che mai l’ha cambiàla
e mai gnun l’ha domàla
Tèra sgnora,ëd bon cheur,
ëd pas për tute ‘l bestie
guardian-a dij ricòrd
testimoniansa dla stòria.
Tèra starcera, grama
për ci che ant ël passà
l’ha provà con fatiga
gavéje an pòch ëd bon.
Tèra ch’a l’è ant ël cheur
për coj ch’a san apressiéla
difendla,mantenla me jer
për mosela a coj da dman.
Tèra nòssa, Bielèisa,
ùnica ant l’Europa
invidià da tanta gent
maltratà da quaj potent.
Tèra mia,amisa da sempe
passienta tan’me na mama
cha ta scota con amor
la conta dij giòje, dij dolor.
D. Piantino
BIELÈIS…JER
Fin-a jer a batìo sempe fòrt ij tlé
da scentmila fus la lan-a vgnìa filà
vistì ‘l mond l’è stacc ël nòss mistè
për arman-e a la fin ij pù strascià.
Ancheu la rèstane sol dij bei ricòrd
e fàbrichi ch’a dròco ĝiù abandonà
anvece d’andè avanti seguì la sòrt
për dé travaj, vita, un pò’ ‘d dignità.
Për tucc j’era sempe tante possibilità
ovrié mecànich, taca-fili,gropin,tëssior,
un pòst l’era sicur fin-a për coj studià
a vista d’eucc chërsìa a tucc ël boneur.
Lo soma tucc ci dé la colpa ‘d s’andi
ma lor as la passo sempe l’un con l’àut
sti dirigent da stat: da dine da pende
e pieji scarpà ant ël cu, fèie fé ‘l sàut.
La stima ant l’Italia e fòra, dël Bielèis,
l’era n’orgheuj për tucc e fin-a ‘n vant
ma adess che la ĝent tribula finì ‘l mèis
j’è mè’ da vardé ‘n su, e preghé ij sant.
D.Piantin
ËL CICHINÒT
Anco pù che scinquant’agn fa
pen-a pen-a che m’im ricòrd
a-i girava për ël mè pais n’omnin
sarvej e pasios, con ël sò fagòt,
che tucc al lo ciamavo al Cichinòt.
Disìo ch’al riveisa dla montagna
marciand par ori e ori sensa farmesi
ëd l’aoa për lavesi l’era nen tant amis:
ij pieucc a-i fejo sempe gran compagnia,
e ‘n tute ‘l frazion a j’era na soa famija.
as farmava ‘n par ëd dì al massim tre
dormìa ant ij travà antrames al fen
la gent con compassion lo aiutava
lavandlo strijandlo a-i dava da mangé
ma ‘l difetava tròp ant la vòja ‘d travajé.
Un bel di mai gnun la pu nen vist-lo
ij vos l'han sbardlasi anti ij canton:
“ l’è mòrtji ‘l Cichinòt, òh ël maron”!
La mai facc mal a gnun ëd tucc l’era amis
cissà anté ch’a l’è finì… i sper an paradis
D. Piantino
SABLIN E SONAJ
Che òrmai a sìa na vegia stòria
da quand a j’è l’alba dël mond
l’è ben anserìa ant la memoria
sensa dovej andé rojè sël fond.
Për ògni rassa, a ogni creatura
che sor la tèra ij pè l’han piantà
a la facc na sernìa mare natura
che mai gnancun a l’ha reclamà.
Për esse pu s-cet për femi capi
sensa ‘ncminsé na furba litanìa
sablin e sonaj sti nòss dui amis
j’en bei stranòm ma ‘d fantasia.
Che gnun s’ofenda,për carità…
scio chi dziró l’è gnente ‘d mal:
mas-cc e fumele da quand j’en nà
an mès al gambi l’han ës capital.
L’è na richëssa pu che tut l’òr
ch’a fà arnové sempe l’umanità
ringrassioma ‘l cel për tant onor
ch’a l’ha regalani sta possibilità.
D.Piantino
